Feest!

Exact vijf jaar geleden plantte ik voor het eerst een blogpost neer op Les Mademoiselles. Het feestmomentje is dus vandaag, maar de toeters en bellen volgen binnenkort. To be continued!

Over bloemen en appels

(En eigenlijk ook over een licht escalerende naai- en stofkoopverslaving, maar dat verzwijgen we wijselijk.)

Een rokje dus. Met groene bloemen van Michael Miller, die met stip op één staat in mijn top van lievelingsstoffenontwerpers. Aangevuld met biais van De Stoffenkamer, met ruime voorsprong op nummer één in de top der matchende biaisvoorzieners. En gemaakt volgens de spelregels van het juni '10-rokje, dat uiteraard op één prijkt in de pikorde van best-passende-rokjes-modellen.


Drie topingrediënten samen in een zomers decor, dat kon niet fout gaan. Op één avond zat het hele boeltje in elkaar. Ik voegde er nog een snuifje nieuwigheid aan toe en haalde hier en hier de mosterd voor de zakjes. Waar bovendien perfect zelf geplukte appels in passen: een bonuspuntje.


Te combineren met blauw of wit bovenaan:


 En ook helemaal move-proof. Laat die zomer dus nog heeeel lang duren.



De rok met het kraagje

Een col claudine of een Peter Pan-model: niets dat nu een hogere hipfactor heeft dan kraagjes. In alle soorten en maten bij bloesjes of jurken, dus waarom ook niet bij een rok? 



Het juni '10-patroon stond model voor mijn hersenspinsel. Ik tekende aan de tailleband twee extra golfjes die ik accentueerde met gele paspel, omvouwde en met twee gele kringloopknopen vastnaaide. 


Meer was er niet nodig om mijn rok - met wat verbeelding uiteraard - van een hip kraagje te voorzien. De stof komt van cozette en is van hele goeie kwaliteit, vind ik. Stevig en degelijk, zodat er zelfs geen voering nodig was. 




Conclusie: niet mis voor een eerst experiment. Maar misschien is er nog eens een deel twee nodig, met een iets minder drukke stof en meer contrast tussen stof en paspel? Of met geaccentueerde zakken erbij, zoals dit?



Door de hogere tailleband is niet echt meer een heuprok maar eerder een taillemodel. Niet iets wat ik altijd kan verdragen eigenlijk. Wil ik de knopen liever niet zien, dan kan de t-shirt er perfect boven laten vallen. Zoals netjes gedemonstreerd met het homemade t-shirt dat ik kreeg van Hendrikje (dikke merci!)



Met mijn stikjesliefde in het achterhoofd flockte ze een roze detail op de rug, niet toevallig in het roze. Mijn nagels waren dan ook niet zomaar in dat kleur gelakt :-).


(Met dank aan de avondzon voor de levendige kleuren)